Ψεύτης πολλά ’ναι ὁ οὐρανὸς καὶ ψεύτικα εἶν’ τὰ λόγια

ὁπού ’πες, καὶ θέλεις τὸ δεῖς μ’ ἄσκημα μοιρολόγια.

Πένα ἂς εἶν’ τὸ σίδερο ποὺ λειώνει τὴ ζωή σου,

«τὲς μέρες τοῦ Μαθουσαλέμ»· τὸ αἷμα τὸ πρικύ σου

εἶναι μελάνι· μετ’ αὐτὰ γράφω τὸ ριζικό σου.

Καλύτερο ἀστρόλογο δὲν εἶδες στ’ ὄνειρό σου.

Τοῦτον δὲ τὴν πόλιν εἰσδύντα καὶ πρὸς τῷ μεγάλῳ φθάσαντα ναῷ τῆς παναχράντου θεομήτορος λέγεται βύθιόν τι στενάξαι ἀπὸ μέσης καρδίας καὶ πολλὰ αὑτὸν ταλανίσαι, ὡς τοῖς ματαίοις καταπεισθέντα ἀστρολόγοις ἐκείνοις καὶ τῷ ὀφθέντι ξένῳ ἀνδρὶ Εὐγενίῳ ἀκολουθῆσαι καὶ ἤδη ἀκλεῶς οὐχ ἥκιστα δυστυχῶς διέρχεσθαι τὴν αὐθεντικὴν τῶν Ῥωμαίων λεωφόρον ὁδόν.